اولین نمونه‌های سرامیک پرسلان قهوه ای و سرامیک در اروپای غربی به اواخر قرن دهم بازمی‌گردد که نمونه‌هایی از آن در یورک و وینچستر یافت شد. سرامیک پرسان قهوه ای و سرامیک لعابدار یک کالای تجملی به حساب می آمد که عمدتاً فقط توسط روحانیون قابل تهیه بود.
در قرن سیزدهم و چهاردهم، کلیساهای اروپا با سرامیک پرسان قهوه ای های سرامیکی تزئین شده بودند. در سرتاسر قرن چهاردهم سرامیک پرسان قهوه ای‌های قلع لعابدار از هلند در سراسر انگلستان پخش شد.
سرامیک پرسان قهوه ای کاری موری به آرامی از قرن شانزدهم به بعد در شمال اسپانیا گسترش یافت و برخی از خیره کننده ترین نمونه ها در کاخ الحمرا در گرانادا و مسجد بزرگ در کوردوبا یافت شد.
سرامیک پرسان قهوه ای ها در حال حاضر بسیار جمع آوری و مطالعه شده اند.
به نظر می رسد سرامیک پرسان قهوه ای سازی در حال حاضر در حال احیاء است. معماران، سازندگان و افراد نگاهی تازه به سرامیک پرسان قهوه ای‌ها و نحوه استفاده از آنها برای بهبود فضای داخلی و خارجی خانه‌ها، ساختمان‌های عمومی و محل‌های کار دارند.
رنگ‌های سرامیک پرسان قهوه ای از اکسیدهای فلزی مختلفی می‌آیند: کبالت برای آبی، مس برای سبز، آهن برای زرد، منگنز برای قرمز، و ترکیبی از این اکسیدها برای سایه‌های مختلف دیگر.
نقش‌های اولیه سرامیک پرسان قهوه ای‌ها عمدتاً هندسی بودند، زیرا اعتقادات اسلامی ترسیم اشیاء زنده را ممنوع می‌کرد. پرتغالی های عمدتاً کاتولیک به سرعت موضوعات عجیب و غریب بیشتری را به طراحی سرامیک پرسان قهوه ای اضافه کردند.
مصریان باستان اغلب از سنگ و سرامیک پرسان قهوه ای های سرامیکی در اهرام و دیگر سازه های خود استفاده می کردند. اولین اشکال سرامیک پرسان قهوه ای کاری مصری از خاک رس سرامیکی ساخته می شد و در زیر نور خورشید داغ قرار می گرفت تا جامد شود.
همانطور که این فرآیند پیچیده تر و صنعتی شد، آنها شروع به استفاده از کوره برای گرم کردن و جامد کردن خاک رس کردند. برخی از مورخان مصری ها را اولین کسانی دانسته اند که روش پخت سفال را در کوره توسعه دادند.
مانند چینی ها، روش های پخت کوره سرامیک مصری توسط بازرگانان ایرانی عشایری در سراسر جهان باستان رواج و گسترش یافت.
