امروزه به دلیل اینکه بیشتر خانوارها از پرندگان در منزل نگه داری می کنند از پودر هسته خرما دامی استفاده می کنند زیرا برایشان مهم است یک تغذیه مناسب برای رشد بهتر آن ها فراهم کنند.
خرما هزاران سال است که یک غذای اصلی در خاورمیانه و شمال آفریقا بوده است. در هند معتقدند که حاملان تمدن هند اولین کسانی بودند که درخت خرما را اهلی کردند. در بین النهرین که به طور سنتی زادگاه نخل خرما محسوب می شود، شواهدی از کشت آن در 4 هزار سال قبل از میلاد یافت شده است.
خرما به دلیل بهره وری بالای درخت خرما که می تواند حداقل نیم درصد میوه در سال به مدت حداقل 60 سال تولید کند، یکی از در دسترس ترین غذاها برای ساکنان شرق باستان بوده است.
درختان خرما را اغلب بر روی دیوار معابد در بابل و آشور نقاشی می کردند. در مصر باستان از خرما به عنوان ماده اولیه برای تولید الکل استفاده می شد.
امروزه تامین کنندگان اصلی خرما در بازار جهانی کشورهای شمال آفریقا، عمدتاً الجزایر و تونس هستند.
خرما به صورت تازه، خشک و آب پز استفاده می شود و کیک از آرد پخته می شود. از شیره خرمای تازه برای تهیه «عسل خرما» و شراب خرما استفاده می شود. جایگزین های قهوه از دانه های بو داده تهیه می شود. از خرما برای تغذیه شتر، اسب و سگ نیز استفاده می شود.
اما، درخت خرما فقط برای میوه اش پرورش داده نمی شود. از تنه درخت خرما به عنوان مصالح ساختمانی، تیر، ستون، در در کلبه استفاده می شود. از برگ ها به عنوان مصالح سقف استفاده می شود. از الیاف پوست درخت خرما و رگبرگ برای ساخت طناب، طناب، گونی و سبد استفاده می شود.
از حوله در ساخت بالش و تشک استفاده می شود. شاخه های رأسی و پریانت به عنوان “کلم خرما” استفاده می شود.
هسته درخت جوان که طعم بادام دارد نیز خوراکی است. از شیره تازه خرما به رنگ سفید متمایل به آبی که از بریدن ساقه یا گل آذین درخت خرما به دست می آید شکر به دست می آید و شراب خرما (لکبی) درست می شود.
خرما نیز مانند سایر میوه های خشک محصولی پرکالری است. ارزش انرژی خرما بیش از 200 کیلو کالری در 100 گرم است.
استفاده از خرما برای بیماری های قلبی عروقی و سرماخوردگی بسیار مفید است و همچنین به عادی شدن دستگاه گوارش کمک می کند.
